Bayram da Hüznü Yaşamak...
Bu yılki 1 Mayıs mitinginde bir elin parmakları kadar kalan eski dostlara, sanki bir daha hiç görüşmeyeceğimiz gibi sarıldım. Özellikle benden yaşça büyüklerime. Çünkü vedasız ve zamansız gidiyor bizim kuşak. Kimle karşılaşsam hepsinin yüreğinde kaybolan dostlarımızın isimleri dökülüyordu ağzımızdan.
Bu yıl 1 Mayıs 2024 işçi bayramını kutlarken şöyle bir etrafıma baktığımda hüzünlendim. Giderek eksildiğimizi gördüm. Oysa daha geçen yıl Zeki, Arif, Abdullah, Ayhan, Cevat ve diğer dostlarımızı bu yılki 1 Mayıs’da aramızda olmadığını yaşamak, hissetmek oldukça hüzünlendirdi. Sanki dün gibiydi, yan yana, omuz omuza sloganlar eşliğinde yürüyor, geleceğe ilişkin umutlarımızı tazeliyorduk her 1 Mayıs’larda...
İşte bu yıl Deprem Anıtında yürüyüş öncesi toplandığımızda. onların eksikliğini bir kez daha hissettim. Giderek eksiliyor, her geçen yıl kortejimiz küçülüyordu. Gözlerim aradı o dostları. Sanki aramıza katılacaklar ve özgürlük türkülerini yine birlikte haykıracaktık...
Oysa hepsinin telefonları cep telefonumda halen kayıtlıydı. Onların isimlerini silmeyi yüreğim elvermedi. Sanki cep telefonumdan silersem, hafızadan da kaybolacak gibi. O nedenle halen kayıtlı cep telefonları telefon defterimde.
Bu yılki 1 Mayıs mitinginde bir elin parmakları kadar kalan eski dostlara, sanki bir daha hiç görüşmeyeceğimiz gibi sarıldım. Özellikle benden yaşça büyüklerime. Çünkü vedasız ve zamansız gidiyor bizim kuşak. Kimle karşılaşsam hepsinin yüreğinde zamansız giden dostlarımızın isimleri dökülüyordu ağzımızdan.
Çünkü gidenlerin tümü duyarlı ve yurtsever insanlardı. Barikatların hep önündeydi. Haksızlıkların hep karşısında durmuşlardı. İşte bizim kuşak tamamen yok olursa, sanki daha da duyarsız ve arsız bir toplum olacağız hissi var yüreğimde. O yüzden bugün 1 Mayıs’da gördüğüm tüm dostlarıma içtenlikle birkez daha sarıldım, sohbet ettim ve gidenleri birkez daha rahmet ve saygıyla andık..
İşte tam bu esnada Asilçelik’den emekli DİSK/ Emekli Sen kortejinden İsmail Bayraktar’ın “ Bak Faruk bizim korteje 5 martı eşlik ediyor. Bizimle beraber uçuyorlar. Bunlar Abdullah, Zeki, Arif, Ayhan ve Cevat...” sesiyle irkildim.
Martılar eşliğinde Cumhuriyet Meydanına kadar yürürken, hocamız, büyüğümüz Av. Cemal İnci ile yüzyüze geldik. İlerlemiş yaşına rağmen kanlı 1 Mayıs 1977’den buyana her 1 Mayıs’da alanlarda. Bu kez benim düşüncelerimı o seslendirdi. “ Faruk evladım, kardeşim. Görüyorsun ne kadar az kalmışız. Alanın küçük bir bölümünü dahi dolduramıyoruz artık. Giderek eksiliyoruz. . “
Her yıl çektiğim 1 Mayıs videolarına bu yıl biraz daha fazla zaman ayırdım. İşte bu yılki 1 Mayıs 2024 videosu ile sizleri başbaşa bırakırken, bir sonraki 1 Mayıs’da kimlerin aramızdan ayrılacağı bilinmezliğinin verdiği endişesi ve hüznüyle 1 Mayıs Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü’nü işte böyle kutladık.
0 Yorum