Linetasarim JETFİKO

Şüphesiz ki, her ölüm erken ölümdür. Ancak, Burhan Kazmalı için bu gerçekten erken bir ölümdü.  61 Yıllık yaşamının 40 yılını gazetecilik yaparak geçirdi. Bir gazeteci için en zor yazı, sevdiklerinin ardından yazdığı yazılardır. Koronavirüs en yakın çevremizden insanları birer birer hayattan kopartıyor. Bizim sektörden de önce Yalova Gazetesi Yazarı Şair Mehmet Özçelik, Yalova Çevre Gazetesi Sahibi İbrahim Sevinçler ve son olarak Yalova Akkent Gazetesi sahibi Burhan Kazmalı’yı aramızdan aldı. 40 Yıllık dostum meslektaşım Burhan Kazmalı, birkaç saat önce Gölcük Devlet Hastanesinde koronavirüs tanısıyla yaşamını yitirdi. Bu satırları sizler okumaya başladığınızda Karamürsel’de toprağa defnedilmiş olacak.

Ne yazıkki, güzel insanlar aramızdan tek tek gidiyor, geride kalanlara ise yazılar yazmak kalıyor. Gidenlerin ardından yazıyoruz ama yazılan her cümlenin eksik kaldığını bilerek. Kimi insanları anlatmak daha zordur. Ne kadar uğraşırsanız uğraşın daima eksik kalmaya mahkumdur bu yazı. Burhan Kazmalı’da onlardan birisidir.  61 yıllık kısacık yaşamına öyle şeyler sığdırmıştır ki;  bunlar yazmakla bitmez. Tam anlamıyla bir basın emekçisiydi. Sadece haberi yazmaz, dizer, basar ve dağıtırdı.  

Burhan Kazmalı’yla aynı günlerde Gazeteciliğe başladık, Aynı günlerde birlikte emekli olduk. Aynı gazetede yazılar yazdık. Dile kolay tam 40 yıl. Burhan’la ilk tanışmamız 1984 Yılında Karamürsel'de o dönemlerde faaliyet gösteren Eternit fabrikasının işçilerinin grevinde olmuştu. O, Kocaeli’den ben ise Yalova’dan  gelerek grevci işçilerin haberini yapıyorduk. O gün, ilk kez ortak bir habere imza atmıştık Burhan Kazmalı’yla. Sonrasında ise Burhan, Yalova’ya gelerek 1990 yılından itibaren Haberci ve Yalova Gazetesinde çalışmaya başladı. Yalova Gazetesi haftalık olarak çıktığı günlerde, Faruk Tezcan'la birlikte Yalova Gazetesini Burhan Kazmalı çıkartmaya başlamıştı. Sonrasında ise Haberci Gazetesinde merhum Hikmet Yurdagül’’le birlikte çalışmaya başlamıştı. Burhan, hangi gazetede çalıştıysa bende o gazetede köşe yazarlığı yapıyordum.

Burhan, tek kişilik gazeteydi adeta: Kendisi olay yerine gider, fotoğraf çeker, fotoğrafı tab eder. haberini yazar. gazeteyi dizer ve baskıya hazırlar, dağıtırdı. Öyle masa başı gazetecisi asla değildi. 1999 Depreminin hemen ardından Yalova’nın her tarafında elektrikler kesikken. Termal Yolu Çınarcık kavşağında bulunan Çavuşoğlu benzin istasyonundaki 1 metre karelik güvenlik kulübesinde jenarötorü çalıştırarak gazeteyi bilgisayara dizer, diskete yükler ve Bursa’da matbaaya göndererek hergün Haberci gazetesinin çıkmasını sağlardı. İşte böyle bir basın emekçisiydi Burhan Kazmalı....

2000 yılında ise Gazetecilerin Yalova’da ilk kez örgütlenmesini sağlamak için Yalova Gazeteciler Derneğinin kuruluş çalışmalarına başladık.  Merhum Hasan Basri Yalgın, Merhum Kenan Zengin, Merhum Burhan Kazmalı, Feyzullah Aydın, Mehmet Cantözün, Ferdi Karaduman ve ben birlikte 7 gazeteci olarak Yalova Gazeteciler Derneğinin Yalova’da ilk kez tabelasını astık. İşte o yıllarda Sürekli Sarı Basın Kartı sahibi Burhan Kazmalı, 2001 yılından itibaren Yalova Çizgi Gazetesini haftalık olarak çıkartmaya başladı. Daha sonra ise gazetenin adını AKKENT olarak değiştirip yoluna devam etti. Bu süreler içinde  sektöre onlarca kişi yetiştirdi. Yine bu süreler içinde; Habertürk, Sabah ve Anadolu Ajansı Yalova temsilciliği görevlerinde bulundu...

Çalışırken sağlığını da yitirmişti Burhan Kazmalı. Önce şeker hastalığına sonra da böbrek yetmezliğine yakalanmıştı. Şekerden dolayı aylarca Yalova Devlet Hastanesinde tedavi gördü. Ayaklarına platin konularak, yavaş yavaş yürümeye başlamıştı ki, böbrek yetmezliğinden dolayı haftada 3 kez diyalize bağlanmak zorunda kalmıştı. Gazetecilik içine öyle bir işlemişti ki, yattığı hastaneden bile haber yapabiliyordu...

Daha birkaç hafta önce geçen Mart ayında Kent77 televizyonunda canlı olarak birlikte program yapmaya başlamıştık. İlk programı yaptıktan bir gün sonra çok sevdiği torununun yanına giderken kaza geçirdi. 'Bel kırığı ve omurilik yaralanması' teşhisi konularak Karamürsel Devlet Hastanesinde tedavi altına alındı ve ameliyatla beline platin takılmıştı. Hastanede ziyarete gittiğimde, kendisine dikkat etmesini ve mutlaka Covit19 aşısı olmasını istemiştim. Hastalığı nedeniyle Covit aşısı olması gecikmiş ve 12 Nisan’da ilk Covit19 aşısını olmuştu. 9 Mayıs’ta ise ikinci doz aşısını olacaktı. Ancak, 30 Nisan tarihinde de koronavirüs testleri pozitif çıkmıştı. Derhal Gölcük Devlet Hastanesinde yoğun bakıma yatırıldı. 5 Mayıs akşamı ise ne yazik ki, aramızdan ayrıldı..

Seni hiç unutmayacağım dostum…

.